ขิงแดง ขิงชมพู ขิงม่วง ขิงประดับ

ขิงแดง (Red ginger)
ชื่ออื่น : ขิงประดับ
ชื่อวิทยาศาสตร์  Alpinia purpurata (Vieill.) K. Schum.
วงศ์ : Zingibevaceae
ขิงแดง มีถิ่นกำเนิดที่ประเทศนิวแคลิโดเนีย หมู่เกาะโซโลมอน ประเทศวานูอาตู ปกติเติบโตในพื้นที่ที่ระดับน้ำทะเลจนถึง 350 เมตร มีดอกสวยงาม อยู่ในวงศ์เดียวกับ ขิง ข่า มีลำต้นอยู่ใต้ดิน เรียกว่า เหง้า (rhizome) แตกสาขาทอดขนานไปกับผิวดิน ลำต้นเหนือดินเป็นกาบใบที่ซ้อนกันแน่น ลำต้นเหนือดินสูง 1-2 เมตร ลำต้นขึ้นอัดแน่นเป็นกอใหญ่ 
ขิงแดงมีรูปทรงของดอกแปลกกว่าดอกชนิดอื่น เมื่อนำไปปักแจกันในอุณหภูมิปกติ อยู่ได้นาน 4-5 วัน และเป็นพืชที่ให้ผลผลิตตลอดปี
ขิงแดงเป็นพืชที่ดูแลรักษาง่าย สามารถเจริญเติบโตได้ดีในสภาพดินทั่วไป ชอบอากาศร้อนชื้น ต้องการแสงไม่มาก เป็นพืชที่ปลูกในร่มต้องการความชื้นสูงขึ้นได้ดีในดินร่วนซุย

                  

สายพันธุ์ขิงที่นิยมกัน มีหลายสายพันธุ์ เช่น
1. ขิงแดง (Red ginger) : สายพันธุ์ที่นิยมปลูก และพบได้ทั่วไป
2. ขิงชมพู (Pink ginger / Eileen Mcdonald) : กลีบดอกประดับสีชมพู ช่อดอกคล้ายขิงแดง
3. ขิงจังเกิ้ลคิง (Jungle King) : กลีบดอกประดับสีแดง ช่อดอกมนและอ้วนกว่าขิงแดงเล็กน้อย
4. ขิงจังเกิ้ลควีน (Jungle Queen) : กลีบดอกประดับสีชมพูออกจางเล็กน้อย ช่อดอกคล้าย jungle king
5. ขิงตาฮิเตียน (Tahitian) หรือขิงช่อพุ่มสีแดง : กลีบดอกประดับสีแดง ช่อดอกแขนงเป็นจำนวนมากแตกออกจากช่อหลัก ทำให้เป็นช่อใหญ่กว่าพันธุ์อื่นๆ
6. Kimi : เกิดจากการปรับปรุงพันธุ์ขิงชมพูด้วยการเพาะเมล็ด ให้กลีบดอกประดับสีชมพู ออกแดงเล็กน้อย ลักษณะช่อดอกคล้ายขิงแดง
สำหรับสายพันธุ์ที่นิยมปลูกกัน คือ Jungle King และ Jungle Queen 

การขยายพันธุ์ : 
1. การเพาะเมล็ด - เนื่องจากปกติขิงแดงมีเมล็ดยากมาก ทำให้การขยายพันธุ์ทำได้ช้าและค่อนข้างน้อย จึงไม่เป็นที่นิยม
2. การแยกหน่อ (division) - เป็นการแบ่งเหง้าใหญ่ที่เกิดจากต้นแม่ ใช้หน่อที่ไม่แก่เกินไป หรือต้นอายุพันธุ์ 2 ปี จึงแบ่งแยกกอได้
3. การแยกหน่อเล็ก หรือตะเกียง (aerial offshoots) - เมื่อดอกแก่จะสร้างหน่อเล็กๆ หรือตะเกียง ที่มักพบงอกที่ช่อดอกบริเวณโคนกลีบดอกประดับ นำมาชำให้เกิดรากประมาณ 4-5 สัปดาห์ สามารถนำมาลงถุง หรือลงแปลงปลูกได้

ที่มา : สถาบันวิจัยและพัฒนาพื้นที่สูง(องค์การมหาชน), วิกิพีเดีย

             

ขิงอินโด / ขิงอินโดนีเซีย (Indonesian Ginger)
ชื่ออื่น : เล็บเหยี่ยว
ชื่อสามัญ Indonesian Wax Ginger, Giant Spiral Ginger, Pineapple Ginger
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Tapeinochilus ananassae Hassk.
วงศ์ : Zingiberaceae
ขิงอินโดนีเซีย มีถิ่นกำเนิดในมาเลเซีย อินโดนีเซีย นิวกินี และตะวันออกเฉียงเหนือของออสเตรเลีย เป็นไม้เนื้ออ่อนอายุหลายปี ลักษณะใกล้เคียงกับสกุลเอื้องหมายนา (Costus) มีเหง้าใต้ดิน ลำต้นเหนือดินแตกเป็นกอ 
ใบ : ใบเดี่ยว เรียงเวียนสลับกัน
ดอก : ช่อดอกเกิดบนปลายลำต้นเหนือดิน หรือแทงออกมาจากดินโดยตรง กาบรองดอกสีแดง ดอกสีเหลืองหรือสีน้ำตาล แต่ละกาบรองดอกรองรับ 1 ดอก  พืชในสกุลนี้มีถิ่นกำเนิดในมาเลเซีย อินโดนีเซีย นิวกินี ทางตะวันออกเฉียงเหนือของออสเตรเลีย